Η χαρά των Χριστουγέννων

Άκυρο Νο1. Στο intranet στης εταιρίας μου από σήμερα «χιονίζει». Και εκεί που λες, μπράβο μπήκαμε σε εορταστικό mood (που’ναι το δώρο οέο??), σκαει μύτη ένας Αϊ Βασίλης απά στο έλκηθρο (απαραίτητο αξεσουάρ) με ωραιότατο λευκό τάρανδο, συνοδεία αστεριών έτσι για τη γκλαμουριά. Το όλο ανιμέισιον περνάει διαγώνια όλη την οθόνη και έχει μέγεθος παλάμης. Μη και δεν το πάρεις πρέφα!

Άκυρο Νο2. Το χαλάκι στη βιτρίνα της Μοιραράκη στο Μαρούσι. Δεν είναι ένα οποιοδήποτε χαλάκι κυρίες και κύριοι. Αναπαριστά το μυστικό δείπνο (μάλλον μπέρδεψαν τις γιορτές) με κάθε λεπτομέρεια, τίγκα στα χρώματα. Το κλου όμως είναι ότι είναι η βερσιον Νταβίντσι με τη Μαγδαληνή δίπλα στο Χριστό. Ας το σφυρίξει κάποιος στη Λουκά παρακαλώ πολύ!!

Η εικόνα του να πατάς το χριστό κάθε φορά που περπατάς πάνω στο χαλί μου φέρε στο μυαλό το παρακάτω κλασικό ανεκδοτάκι.

Ο κος Δημητράκας, διευθυντής της ομώνυμης οικογενειακής, παραδοσιακής επιχείρησης που εμπορεύεται καρφιά, αποφασίζει να επισκεφτεί μια διαφημιστική εταιρία για να προωθήσει τα προϊόντα του και να ανοίξει νέους ορίζοντες στην επιχείρηση του...

Ύστερα από μια επιτυχημένη και ουσιαστική συνάντηση με τον μάνατζερ της διαφημιστικής εταιρίας, αφού συζήτησαν κάποια πράγματα, ο μάνατζερ τον ενημερώνει ότι το σποτάκι θα είναι έτοιμο σε μια εβδομάδα, οπότε και θα μπορεί να περάσει να το δει.
Πράγματι, μετά από μια εβδομάδα, ο κος Δημητράκας επισκέπτεται την εταιρία και έπειτα από εορταστικό γεύμα, οδηγείται στην αίθουσα προβολής. Εκεί, οι άνθρωποι της εταιρίας του παρουσιάζουν το τηλεοπτικό σποτάκι που δημιούργησαν γι αυτόν, το οποίο απεικονίζει το Χριστό στο σταυρό και τελειώνει με τη φράση: "Για δουλειά στο τάκα-τάκα, βάλτε πρόκες Δημητράκα".
Ο κος Δημητράκας, φανερά σοκαρισμένος, αναφέρει στον μάνατζερ τις ανησυχίες του για την απήχηση που θα έχει μια τέτοια διαφήμιση στο κοινό. Με τη σειρά του, ο μάνατζερ το ξανασκέφτεται και του προτείνει να περάσει ξανά σε μια εβδομάδα.
Έτσι και γίνεται, και ο κος Δημητράκας επιστρέφει στην αίθουσα προβολής, μετά από μια εβδομάδα και ύστερα από ένα εορταστικό ποτό και γλυκό στη διαφημιστική εταιρία, ελπίζοντας σε καλύτερα αποτελέσματα.
Όμως, για μια ακόμη φορά το σποτ απεικονίζει το Χριστό σταυρωμένο και το μόνο που αλλάζει είναι η τελική φράση: "Η δουλειά είναι μια πλάκα, με τις πρόκες Δημητράκα"...
Ο κος Δημητράκας, απευθυνόμενος προς το μάνατζερ, λεει "Ακούστε κύριε. Σας τόνισα και την προηγούμενη φορά ότι είναι πολύ ριψοκίνδυνο να απεικονίζουμε το Χριστό πάνω στο σταυρό στο σποτ. Ξεκολλήστε από αυτή την ιδέα, γιατί δεν πρόκειται να πουλήσουμε ούτε ένα καρφί!".
"Μάλιστα", απαντάει σκεπτικός ο μάνατζερ, "νομίζω ότι έχω αυτό ακριβώς που χρειάζεστε. Περάστε πάλι σε μια εβδομάδα".
Ο κος Δημητράκας λοιπόν, για τρίτη συνεχόμενη εβδομάδα πηγαίνει στη διαφημιστική εταιρία και μετά από την κλασσική διαδικασία με γλυκό και ποτό, όπου ο μάνατζερ τον διαβεβαιώνει ότι έλαβε πολύ σοβαρά υπόψη του τις παρατηρήσεις της προηγούμενης εβδομάδας, πηγαίνει στην αίθουσα προβολής για να παρακολουθήσει το σποτάκι. Οπότε, το σποτάκι, πιστό στις οδηγίες του κου Δημητράκα, απεικονίζει το Χριστό να τρέχει μακριά από το σταυρό και να ακολουθεί η παρακάτω συζήτηση ανάμεσα σε δυο Ρωμαίους στρατιώτες: "Και του το 'πα του μαλάκα, μόνο πρόκες Δημητράκα"...