Book καμάκι

Χτες, εκεί που ξεφύλλιζα ένα αμερικάνικο βιβλίο που αγόρασα πρόσφατα βρήκα ανάμεσα στις σελίδες το παρακάτω σημείωμα.

Let me sing you a waltz...

Είδα το Before Sunrise και Before Sunset τα δύο προηγούμενα βράδια και κόλλησα...






Σήμερα κατέβασα και το τραγούδι της Σελίν από εδώ

ojofuffo

Αν δεν το έχετε παίξει ήδη, κάντε το.
Έχει πλάκα και δεν παίρνει πάνω από 10 λεπτά.

www.freestuffhotdeals.com/hacker/1.html

Σκόρπιες αναμνήσεις από το μαγευτικό Qatar No2

Την πρώτη φορά που πήγα έπεσα πάνω στο ραμαζάνι. Δεν επιτρέπεται για τους μουσουλμάνους σχεδόν τίποτα όσο είναι μέρα. Για τους μουσουλμάνους είπα?
Για όλους εννοούσα. Στο γραφείο που δούλευα, απαγορευόταν να τρώμε, να πίνουμε ή να καπνίζουμε (ούτε τσίχλα ή καραμέλα), ενώ το dress code ήταν πιο αυστηρό. Καλυμμένα άκρα, κλειστά παπούτσια (μη δείξεις νυχάκι!!) και «νοικοκυρεμένο» ντεκολτέ που λεει και η μαμά μου. Φυσικά τα στενά ρούχα αποκλείονται γιατί προκαλούν.
Όλα τα εστιατόρια και καφέ (starbucks βασικά) είναι κλειστά τη μέρα. Για φαγητό μπορείς να πας μόνο σε μεγάλα ξενοδοχεία.
Επειδή οι μουσουλμάνοι λόγω νηστείας είναι εξαντλημένοι, την κάνουν με ελαφρά γύρω στο μεσημεράκι για σιέστα οπότε όλα υπολειτουργούν. Σε συνδυασμό με τα κλειστά φαγάδικα την μέρα, η πόλη είναι μισοερημωμένη.

Το μάτι μου πάντως τίγκαρε στη μπούρκα και στην κελεμπία. Οι γυναίκες κυκλοφορούνε μέσα στη μαυρίλα σαν την άδικη κατάρα. Η απορία μου ήταν όταν τις έβλεπα να ψωνίζουν ρούχα από το εμπορικό κέντρο (zara, mara Κλπ). Που τα φοράνε αναρωτιόμουν!!! Από μέσα από τη μπούρκα και μέσα στο σπίτι όταν είναι οικογενειακά ή μόνο γυναίκες. (το έμαθα και αυτό και τρελάθηκα!) Η υποκρισία στο μεγαλείο της. Είδα σε εμπορικό κέντρο νεαρά με μπούρκα η οποία ανέμισε για λίγα δευτερόλεπτα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Ψηλοτάκουνο πέδιλο, με μίνι και ροζ διχτυωτό καλσόν!!! Όχι δεν το φαντάστηκα! Κατά τα άλλα οι γάμοι γίνονται με συνοικέσια (με ανταλλαγή φωτογραφιών) και φυσικά η παρθενία είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Και όταν λεω παρθενία εννοώ και για τους δύο. Α, όλα και όλα να είμαστε δίκαιοι. (Γνώρισα μουσουλμάνο 30άρη ανύπανδρο και περήφανο παρθένο – όχι στο ζώδιο). Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι η προίκα είναι απαραίτητη προϋπόθεση δια τον γάμο, από την πλευρά όμως του γαμπρού!!
Μιλάμε άφησα την τύχη να με προσπεράσει! Τόσοι και τόσοι καταριανοί, έναν με μια πετρελαιοπηγή δε θα τύλιγα? Οι φίλες μου ακόμα με βρίζουν!! Πόνταραν στο πετρέλαιο της χρονιάς οι άθλιες....

Η απορία που έχω ακόμη όμως είναι αν φοράνε κάτι από κάτω από την άσπρη κελεμπία οι άντρες. Ο μόνος τρόπος να ξεχωρίσεις αν είσαι με τη ρόμπα πάντως είναι τα αξεσουάρ. Ακριβό ρολόι, αλυσίδα, δαχτυλίδι και μανικετόκουμπα κάνουν τη διαφορά. Η νέα γενιά προσθέτει και ένα τελευταίας τεχνολογίας κινητό με το hands free μονίμως στη μόστρα. Τα κινητά είναι η τελευταία μόδα. Οι καταριανοί τα αλλάζουν σαν πουκάμισα (συγνώμη κελεμπίες). Ο χρόνος κατοχής του κάθε μοντέλου δεν κρατάει πάνω από 3-4 μήνες. Μετά θα πάρουν το νέο μοντέλο. Για το λόγο αυτό υπάρχει και τεράστια αγορά μεταχειρισμένων κινητών.

Αν πάλι είσαι νέα γυναίκα με ενδιαφέρον για τις τάσεις της μόδας θα διαλέξεις μια μπούρκα με τα κατιτίς της. Όχι τη σκέτη. Να έχει πάνω μια δαντέλα, ένα στρας, μια παγέτα. Δεν κάνω πλάκα! Υπάρχει πλούσια ποικιλία. Τα καταστήματα με τις μπούρκες πάντως είναι σαν κηδεία. Το ωραίο είναι που έχουν και πλαστικές κούκλες ώστε να αναδεικνύεται το ρούχο στη βιτρίνα, να δεις βρε αδερφέ πως πέφτει πάνω στο σώμα. Το μακάβριο της υπόθεσης είναι όμως ότι όλες οι γυναικείες κούκλες είναι αποκεφαλισμένες!

Σκόρπιες αναμνήσεις από το μαγευτικό Qatar No1

Το αεροδρόμιο στο Qatar ήταν υπό κατασκευή (το μεγαλώνουν εν όψη των Πανασιατικών Αγώνων), δεν υπάρχει φυσούνα ώστε να μπαίνεις κατευθείαν στις αφίξεις, κατεβαίνεις τη σκάλα στο πουθενά, με το ζεστό αέρα (σε συνδυασμό με την υγρασία) να σου χαϊδεύει απαλά το πρόσωπο. Η προσωρινή είσοδος είναι σε απόσταση 50 μέτρων από το χώρο προσγείωσης, παρόλα αυτά υπάρχει λεωφορειάκι που μας μαζεύει και μας αφήνει ακριβώς μπροστά στην πόρτα. Λίγα μέτρα μετά γίνεται ο μεγάλος διαχωρισμός. Όλοι οι ταλαίπωροι πακιστανοί, φιλλιπινέζοι κλπ πάνε προς το χώρο transit και όλοι εμείς οι δυτικοί και οι ματσό καταριανοί προχωράμε να βγάλουμε βίζα. Ο μέσος όρος αναμονής στην ουρά για τη βίζα είναι 30-40 λεπτά. Οι συμπαθείς υπεύθυνοι αεροδρομίου έχουν όμως φροντίσει να μη βαριέσαι όσο περιμένεις. Έχουν πολύ έξυπνα τοποθετήσει διαχωριστικά σε μορφή λαβύρινθου με αποτέλεσμα να κάνεις ένα μίνι σλάλομ μέχρι να φτάσεις στο τέρμα. Από κει κάτι βλοσυροί τύποι σου υποδεικνύουν σε ποιο γκισέ να πας.

Αυτό που δεν αντέχω είναι το μπες βγες από κλειστό χώρο σε εξωτερικό. Ο συνδυασμός ζεστού αέρα, υγρασίας και μυρωδιάς λιμανιού είναι εξοντωτικός, ειδικά για μένα που φοράω γυαλιά και χρειάζομαι υαλοκαθαριστήρες για τον ατμό. Είμαι μάλλον τυχερή που δεν βρέθηκα εκεί το καλοκαίρι που ο υδράργυρος χτυπάει 45αρια και η υγρασία 80-90%.

Από καταλύματα έχω δοκιμάσει τα πάντα. Ευτυχώς τον περισσότερο καιρό έμενα σε πολυτελέστατο ξενοδοχείο. Έχω όμως μείνει και σε άθλιο διαμέρισμα λόγω έλλειψης δωματίων καθώς και σε συγκρότημα με μεζονέτες (compound 10-15 σπιτιών με ιδιωτική πισίνα κλπ). Το σύστημα αυτό είναι πολύ διαδεδομένο στη Doha, τα συγκροτήματα κατοικιών δίνουν και παίρνουν ενώ οι πολυκατοικίες είναι μετρημένες. Ούτως η άλλως το οικονομικοκοινωνικό χάσμα είναι αρκετά μεγάλο ώστε κάτι τέτοιο δικαιολογείται. Η Doha φιλοδοξεί να γίνει Dubai στη θέση του Dubai με αποτέλεσμα να είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο. Οι ρυθμοί των εργασιών δόμησης πάντως είναι τρομεροί παρά τη γενικότερη τάση των ντόπιων (άμα μπορείς να αφήσεις μια δουλειά για αύριο, κάντη μεθαύριο, δεν τρέχει και τίποτα). Ξεκίνησα πέρσι τέτοια εποχή περίπου να κατεβαίνω Doha (συνολικά 6 φορές) και σε διάστημα 3 μηνών η πόλη άλλαζε συνεχώς όψη.

Μικρές Αγγελίες

1) ΘΑ ΣΕ περιμένω στο Μαραθώνα το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη
Πρώτη δημοσίευση: 30/08/2006 Τελευταία δημοσίευση: 03/09/2006

2) ΝΕΦΕΛΗ το καλοκαίρι δεν τελείωσε, το άλλο Σαββατοκύριακο θα είμαι στον Μαραθώνα της Αίγινας, πολλά φιλιά Κώστας
Πρώτη δημοσίευση: 06/09/2006 Τελευταία δημοσίευση: 10/09/2006

3) ΝΙΑΟΥ ΜΟΥ θέλω να ξέρεις ότι σε λατρεύω και χαίρομαι που με λατρεύεις και εσύ, αλλά θέλω πάνω από όλα να βάλεις τη δουλειά σου (μα, αφού πως)
Πρώτη δημοσίευση: 10/09/2006 Τελευταία δημοσίευση: 15/09/2006

Από τη χρυσή ευκαιρία

ΠΙΠΕΡΙ!!!

Ίσως να τον έχετε πετύχει στο δρόμο.
Εγώ τον είδα χτες το απόγευμα στην Κηφισίας. Ένας παππούς με ένα μπλε στέισον βάγκον στου οποίου το ταμπλό μπροστά στη θέση του συνοδηγού είχε τοποθετήσει ένα μίνι τέμπλο εκκλησίας (με χρυσαφιά, σταυρούς και εικονίσματα). Δεν μπορώ να καταλάβω αν ήταν αυτοσχέδιο ή ειδική παραγγελία. Το καλύτερο όμως ήταν η επιγραφή που είχε τοποθετήσει με μεγάλα άσπρα γράμματα στο πίσω τζάμι.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΜΗ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΤΕ ΤΑ ΘΕΙΑ
ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ

Μαμά μαμά, πώς γίνονται τα παιδιά?

Γιατί ο άντρας είναι σα γιδοβοσκός και η γυναίκα σαν τη μικρή ολλανδέζα?


Οπλίζω, πυροβολώ και χτυπάω το στόχο! ΝΑΙ!!


Το ντύσιμο θα κρατηθώ και δε θα το σχολιάσω.


Αν κρίνω από το αυτοκίνητο, το ζεύγος είναι στάνταρ ξεχασμένα παιδιά των λουλουδιών.


Και να'σου ξεπροβάλλει!! Τσα!!
(Ο γιατρός πάντως χαλαρά, λες και βλέπει ντοκυμαντέρ!)


Ρίχτε κάτι πάνω στη γυναίκα καλέ, θα πουντιάσει!

Οι εικόνες είναι από παιδικό γερμανικό βιβλίο.

Αγάπα το συνάδελφό σου και τα σχετικά...

Με τους συναδέλφους μου έχουμε σχέση αδελφική. Είμαστε πάντα μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε και η λειτουργία του γραφείου βασίζεται στους βασικούς κανόνες της κοινοκτημοσύνης.

Έτσι λοιπόν,

Οι επισκέψεις στο γραφείο μου αυξάνονται όταν φέρνω μπισκότα, κέικ, κουλουράκια και άλλα συναφή (κατά τα άλλα όλοι κάνουν δίαιτα..... της πάπιας). Αντιθέτως όταν κόβω κανένα φρουτάκι, δεν έχω την ίδια επιτυχία.
Έχω επίσης παρατηρήσει ότι αν αφήσω ανοιχτή συσκευασία πάνω στο γραφείο μου το απόγευμα, το άλλο πρωί θα τη βρω σχεδόν άδεια. Μου αφήνουν όμως και κανένα ψίχουλο, μην είμαι και υπερβολική.

Οι συνάδελφοι της αιθούσης και όχι μόνο αφαιρούν τεχνηέντως άγραφα CD, ψαλίδια, χαρτοκόφτες, μαρκαδόρους, καθαριστικά για το PC, τα οποία και σπανίως μου επιστρέφουν. Μια φορά δε, με ξεγέλασαν και μου «δανείστηκαν» ωραιότατο, ολοκαίνουριο πολυμηχάνημα, το οποίο ακόμα ελπίζω κάποτε να επανακτήσω...

Ποτίζουν τη γλάστρα μου με ζήλο υπερβολικό θα πρέπει να ομολογήσω σε βαθμό κακουργήματος (ξεφορτώνονται εκεί το νερό από τα χρησιμοποιημένα πλαστικά μπουκάλια ώστε να τα πάνε για ανακύκλωση – δραστηριότητα που εγώ οργάνωσα). Με άλλα λόγια έβαλα τα χεράκια μου και έβγαλα τα ματάκια μου.

Και φυσικά η αγάπη που τρέφουμε ο ένας για τον άλλο εκδηλώνεται πολλάκις και σε καθημερινή βάση.

Για παράδειγμα δε χαλάμε χατίρια ο ένας στον άλλο. Υπάρχει συνάδελφος-επίδοξη κομμώτρια της οποίας το ταλέντο θαυμάσαμε στο ταλαιπωρημένο κεφάλι έτερου συναδέλφου σήμερα το πρωί.

Αλλαγές στην εξωτερική εμφάνιση δεν κάνεις αν δεν είσαι έτοιμος για καυστικά σχόλια.

Εδώ και μερικές μέρες αποφάσισα να βάζω φακούς επαφής στο γραφείο για πρώτη φορά. Περιέργως τα σχόλια ήταν κάτι παραπάνω από κολακευτικά.
Σήμερα είπα η κακομοίρα να ξαναφορέσω τα γυαλάκια μου γιατί είχα κουραστεί. Καλοπροαίρετος συνάδελφος μου κάνει παρουσία όλων την εξής ευγενική παρατήρηση.
«Γιατί φόρεσες πάλι τα γυαλιά? Τώρα μοιάζεις σα γραμματέας σε γερμανική τσόντα!!»
Τι απαντάς σε κάτι τέτοιο??? Και κυρίως με τι κουράγιο ξαναφοράς γυαλιά??

Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή!

To νέο τηλεπαιχνίδι του Mega, Cash Cab σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία θα παρουσιάζει η Βίκυ Σταυροπούλου.

"Για τις ανάγκες του τηλεπαιχνιδιού, που θα προβάλλεται κάθε Σαββατοκύριακο, η ηθοποιός οδηγεί ένα ταξί και παίρνει κούρσες. Στη διαδρομή σταματά ξαφνικά σε κάποιο σημείο και κάνει ερωτήσεις στους επιβάτες, οι οποίοι αν απαντήσουν σωστά κερδίζουν δώρα και χρήματα, αν όμως κάνουν λάθος τότε η Βίκυ Σταυροπούλου τούς κατεβάζει από το ταξί όπου κι αν βρίσκονται."

Το παιχνίδι είναι προφανώς βασισμένο στο αντίστοιχο Cash Cab του Discovery Channel.

Φαντάζομαι ότι τα γυρίσματα θα αρχίσουν σύντομα αν δεν έχουν ήδη ξεκινήσει, οπότε έχετε το νου σας όσοι χρησιμοποιείτε ταξάκι. Θέλω μαλλί κομμωτηρίου, μακιγιάζ και ντυσιματάκι στην τρίχα. Μη γένουμε και ρεζίλι στην τελεόραση!

Γραφείο - Γήπεδο 1-1

Στο γραφείο από το πρωί οι συζητήσεις περιορίζονται στο μουντομπάσκετ.
Χτες το απόγευμα ήρθε προς όλους τους συνναδέλφους με e-mail (από high-profile manager παρακάλώ!) η ανακοίνωση για την αλλαγή ώρας του αγώνα μπάσκετ Ελλάδα-ΗΠΑ από 13.30 σε 10.30.
Και αναρρωτιέμαι. Ποιός ο λόγος αφού η ο αγώνας θα διεξαχθεί εντός ωρών γραφείου? Με τον πόνο μας παίζει?
Και όμως, οι φοβεροί μου συννάδελφοι έχουν κάνει "κατάσταση" στο meeting room της εταιρίας. Καρεκλίτσες, προτζέκτορας στη συχνότητα του αγώνα, κλίμα γηπέδου και δε συμμαζεύεται. Μόνο τα κασκόλ και τα τύμπανα μας λείπουν!
Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι διεθυντές κατοικοεδρέυουν σε άλλο κτήριο και ότι η μέρα είναι Παρασκευή, όλος ο όροφος είναι η χαρά του παιδιού.
Μέχρι στιγμής το σκορ πάντος είναι ευνοικό. Το καταλαβαίνω από τις κραυγές που ακούγονται μέχρι το γραφείο μου.
Υπόψην ότι μεσολαβούν 2 πόρτες και ένας διάδρομος.
Σας αφήνω όμως τώρα, πάω να δω το 2ο ημίχρονο.
Άντε και καλή μας επιτυχία!!