Σκέψεις και Συμπεράσματα από την εταιρική συνάντηση της Παρασκευής. (όπως τα κατέγραψα στο χρήσιμο μπλοκ σημειώσεων που μας έδωσαν)
1. Βαριέμαι...
2. Κατουριέμαι (Πότε θα κάνουν διάλειμμα??)
3. Ο νέος οικον. μας διευθυντής (από τα εξωτερικά) όταν κρατάει το μικρόφωνο μου θυμίζει τραγουδιστή νεανικού βρετανικού boy band (φανταστείτε Ronan Keating από Boyzone – νομίζω έτσι λεγόταν)
4. Το κέικ είναι μπαγιάτικο.
5. Η εταιρία μας τελικά έχει μαζέψει το μεγαλύτερο ποσοστό άσχημων ανδρών Αθηνών και περιχώρων.
6. Βαριέμαι...
7. Πεινάω!
8. Έξω έχει λιακάδα, θέλω να πάω για καφέ τώρα!!!!
9. Βαριέμαι...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
13 comments:
εγώ πάλι στις εταιρικές συσκέψεις ζωγραφίζω. έχω ένα χαρτί και το μουτζουρώνω. επίσης γράφω μηνυματάκια στους δίπλα, σαν το σχολείο :)
Μπορείς επίσης να παίζεις τρίλιζα ή κρεμάλα με τον διπλανό σου. Ή να πειράζεις τον μπροστινό σου (αυτό είναι το αγαπημένο μου!)
@ Gelial
το κανα κι αυτό! Βγήκε ο picasso από μέσα μου! Όσο για τα μηνυματάκια με τους διπλανούς, το ξεφτιλίσαμε!
@ Blogaki
και κρεμάλα επαίξαμαν! Εγώ έβαλα τη λέξη μπούρδα! ;)
Μάλιστα… λέω να κάνουμε μια ανταλλαγή στο προσωπικό άντρες γυναίκες της δικής σου εταιρίας με την δική μου!
Tο "καις" στη δουλειά, ε;
αχαχαχαχαχα κοτοσαλάτιον...εδωσες ρέστα...
εγω να δεις πως βαριέμαι σε κάτι τέτοια...συνήθως ανταλλάσω μηνύματα στο κινητο, ή παίζω με τους διπλανούς μου..
Μα καλά, όλες οι συναντήσεις και τα συνέδρια ίδια είναι;
Το '2' πως ήταν; Ελπίζω εκεί να πέρασες καλά!!
@ Snikolas
θα κάνω εισήγηση στο boss μου!;)
@ 3 parties
σε κάτι τέτοια events, ναι!
@ julia
αλλιώς δε βγαίνει!!
@ stefy
Το 2 είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ!!! όσοι δεν έχουν πάει, να τρέξουν!!!
Μην κάνεις τίποτα από αυτά! Κάπου είχα διαβάσει ότι κάποιοι: γκουρού ήταν? Θιβετιανοί ήταν? Ινδοί ήταν? (δε θυμάμαι ακριβώς!) μπορούν και κοιμούνται με τα μάτια ανοιχτά! Ψάξτο λίγο και καλού κακού βάλε κάποιον έμπιστο συνάδελφο να σε ξυπνάει εγκαίρως μη νομίσουν οι υπόλοιποι ότι έπαθες εγκεφαλικό! (φτου κακά!)
Οι ώρες του γραφείου κυλάνε πολύ βασανιστικά. Απο τις οχτώ παρά τέταρτο το πρωί με πιάνει μελαγχολία και πονοκέφαλος και αυτόματα στις τέσσερις και τέταρτο το απόγευμα μου περνάνε όλα. Κάθε φορά που θα περάσω την πόρτα της δουλειάς κοιτάζω με ένα βλέμμα την έξοδο που δεν μπορώ να σας περιγράψω. Σαν το λυπημένο το σκυλί που το παρατάνε στη μέση του δρόμου... Τέλος πάντων, λέω κανένα ανέκδοτο με τα παιδιά στην αποθήκη , πλοηγούμαι στο δίκτυο, πάω έξω και κάνω κανένα τσιγάρο (φυσικά στα κρυφά), παίρνω κανένα τηλέφωνο τη γυναίκα μου (κι αυτό φυσικά στα κρυφά) , μπαίνω σε αρχεία άσχετα με τη δουλειά , τα ελαχιστοποιώ και παίζω πασιέντσα (φυσικά μόλις πλησιάσει ο Δρακουμέλ ελαχιστοποιώ την πασιέντσα και μεγιστοποιώ το excel) και έτσι περνάει η ώρα. Κουράγιο φίλοι και φίλες. Θα την παλέψουμε την υπόθεση. ΥΓ: όπου βρώ τον π..... που ανακάλυψε το μεροκάματο θα το σκίσω....
To mono pou mporo na kano einai na epibaibaioso ti georgia. Prin kairo parakolouthousa mia ekpaideusi, katalabenete tora, enas tupos pou sxedon panta einai baretos kai leei leei...., opote kapoia stigmi katalaba oti kati de pigene kala. Paidia ena sas leo, eixa koimithei me anoikta ta matia. Den eixa katalabei pos. Eixan pesei rola pantou ektos ta matia mou. Orthanoikta....
Arxika tromaksa alla meta lupithika auton pou itan toooso baretos.
Meta apo kairo koubentiazontas me sunadelfous mou, mou eipan oti kai autoi itan sta prothira.....
Η ίδια βαρεμάρα, δηλαδή, σε όλες τις εταιρείες...
λα λα λα λα λα λα λα ( τώρα υποτίθεται είμαι στην δουλεία μου και κάνω χρήσιμα πράγματα)
Post a Comment