Το ντιβιντάδικό μου ήταν ωραίο, ήταν μεγάλο, είχε όλες (σχεδόν) τις ταινίες, ήταν απέναντι από το σπίτι μου. Μετά ήρθε η καταστροφή. Όχι δεν καήκε το ντιβιντάδικο. Μετακόμισα. 5 δρόμους παρακάτω. Και επειδή δεν είμαι ο γιαννάκης ο περιπατητής, άλλαξα ντιβιντάδικο. Είναι μικρό, δεν έχει όλες τις ταινίες, αυτές που έχει τις έχει βάλει ανάκατα για να κρατάει τους πελάτες σε διαρκή ετοιμότητα και έχει όνομα που παραπέμπει σε τίτλο τσόντας.
Εκτός του ότι βάζει τις ταινίες τουρλού τουρλού αλλάζει και συχνά τη διάταξη των διαχωριστικών με αποτέλεσμα μπαίνοντας να έχεις 50-50 πιθανότητα να πέσεις πάνω στο παλαμάρι του βαρκάρη (μεταφορικλι σπικινγκ).
Άλλο ατού είναι ο ντιβιντάς και γυναίκα του η ντιβιντού. Είναι σαραντάρηδες και ξέρουν για το σινεμά όσα εγώ για τη φόρμουλα 1. Επειδή στην αρχή έψαχνα αλλά δεν έβρισκα και κατέληγα να παίρνω μαλακίες (μη φύγω και με άδεια χέρια από το μαγαζί) είπα η γυναίκα να ρωτήσω. Πάω και εγώ με μια λίστα που είχα φτιάξει με ταινίες και βιβλία που θέλω να πάρω και άρχισα να ρωτάω αν τα έχουν. Πρώτος τίτλος γιοκ, δεύτερος τίτλος γιοκ, τρίτος γιοκ. Απελπίστηκα και εγώ, απελπίστηκε και αυτή. Μου πήρε το χαρτί και άρχισε να διαβάζει τους τίτλους αλλά τζίφος. Το καλύτερο ήταν όταν διάβασε και τον τίτλο ενός βιβλίου για τον Χίτσκοκ και μου είπε με ύφος ότι Χίτσκοκ δεν έχουν καθόλου. Να σημειωθεί ότι βρήκα μόνη μου τουλάχιστον δύο από τις ταινίες της λίστας μου μέσα στο χαμό καθώς και 3-4 ταινίες του Χίτσκοκ.
Σε άλλη φάση δε, πήγα κατευθείαν στο ταμείο και ζήτησα τη Λάμψη (του π^&*% λεω αποκλείεται να μην το έχει), το ψάχνει ο τύπος σε ένα αραχνιασμένο πισι από την εποχή των παγετώνων, το βρίσκει (γιούπι!!!) και μου το δίνει. Πάω κι εγώ στο σπίτι όλο χαρά και παθαίνω σκηνικό του τύπου «η Παπαρήγα η καλή» (βλέπε απαράδεκτοι). Μου είχε δώσει ο τύπος μια τηλεταινία ριμέικ της Λάμψης με τη ρεμπέκα ντε μορνέ που ούτε για πλάκα δεν άντεξα να δω. Όταν την επομένη την επέστρεψα και επεσήμανα το λάθος (θέλω τη λάμψη του Κιούμπρικ helloooo!!) με λεει ο τύπος μόνο αυτή έχω (άμα σ’αρέσει...) και φυσικά την πλήρωσα κανονικά. Όταν κατά τύχη (πώς αλλιώς???) βρήκα τη ορίτζιναλ Λάμψη θαμμένη κάπου βαθιά, δεν το έκανα θέμα γιατί είμαι άλλωστε και μια κυρία!
Τι να κάμω όμως που έχω πέσει στην ανάγκη τους καθότι σινεφίλ και άλλο ντιβιντάδικο δεν παίζει σε λογική απόσταση??
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Βρε περπάτα 5 στενά για να βρεις την υγειά σου!
ναι βρε 5 στενά ειναι αυτά περπάτα τα να ηρεμίσεις....
Εγώ πάντως δεν θα ήμουν και τόσο ευγενική με τους τυπάδες....θα τους την είχα πει...ειδικά για την Λάμψη!!!
Κορίτσια τώρα το έμαθα το κόλπο. Στους γύφτους θα πηγαίνω μόνο για τις καινούριες ταινίες που τις βάζουν φάτσα φόρα και για τις πιο ψαγμένες θα κάνω τη γυμναστική μου!
Μπορείς επίσης να συννενοηθείς με 5-6 φίλους σου και να πηγαίνουν (όχι όλοι την ίδια μέρα) και να ζητάνε ταινίες του Χίτσκοκ, του Κιούμπρικ, ό,τι τελοςπάντων δεν περιέχει το συγκεκριμένο ντιβιντάδικο και να δεις για πότε θα τα φέρουν!Θα σκεφτούν ότι για να τα ζητάει τόσος κόσμος,δε μπορεί..!Αν δεν πιάσει, τι να πω??Ας το κλείσουν το ρημάδι καλύτερα!
XA! Την πάτησες κι εσύ με την λάθος Λάμψη, ε? Κι εγώ μια από τα ίδια, γιατί ΔΕΝ την πήρα όπως κάθε φυσιολογικός κόσμος από τα ράφια, την ζήτησα κατευθείαν από το ταμείο, και όταν την βάλαμε να παίξει, παίξαν τα νεύρα μας! Unpistevably βλακώδης... Αλλά εμένα ο βιντεοτάδες μου δεν μου την χρέωσε, μου έδωσε την σωστή! Χιχιχι!
Post a Comment