Σκόρπιες αναμνήσεις από το μαγευτικό Qatar No2

Την πρώτη φορά που πήγα έπεσα πάνω στο ραμαζάνι. Δεν επιτρέπεται για τους μουσουλμάνους σχεδόν τίποτα όσο είναι μέρα. Για τους μουσουλμάνους είπα?
Για όλους εννοούσα. Στο γραφείο που δούλευα, απαγορευόταν να τρώμε, να πίνουμε ή να καπνίζουμε (ούτε τσίχλα ή καραμέλα), ενώ το dress code ήταν πιο αυστηρό. Καλυμμένα άκρα, κλειστά παπούτσια (μη δείξεις νυχάκι!!) και «νοικοκυρεμένο» ντεκολτέ που λεει και η μαμά μου. Φυσικά τα στενά ρούχα αποκλείονται γιατί προκαλούν.
Όλα τα εστιατόρια και καφέ (starbucks βασικά) είναι κλειστά τη μέρα. Για φαγητό μπορείς να πας μόνο σε μεγάλα ξενοδοχεία.
Επειδή οι μουσουλμάνοι λόγω νηστείας είναι εξαντλημένοι, την κάνουν με ελαφρά γύρω στο μεσημεράκι για σιέστα οπότε όλα υπολειτουργούν. Σε συνδυασμό με τα κλειστά φαγάδικα την μέρα, η πόλη είναι μισοερημωμένη.

Το μάτι μου πάντως τίγκαρε στη μπούρκα και στην κελεμπία. Οι γυναίκες κυκλοφορούνε μέσα στη μαυρίλα σαν την άδικη κατάρα. Η απορία μου ήταν όταν τις έβλεπα να ψωνίζουν ρούχα από το εμπορικό κέντρο (zara, mara Κλπ). Που τα φοράνε αναρωτιόμουν!!! Από μέσα από τη μπούρκα και μέσα στο σπίτι όταν είναι οικογενειακά ή μόνο γυναίκες. (το έμαθα και αυτό και τρελάθηκα!) Η υποκρισία στο μεγαλείο της. Είδα σε εμπορικό κέντρο νεαρά με μπούρκα η οποία ανέμισε για λίγα δευτερόλεπτα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Ψηλοτάκουνο πέδιλο, με μίνι και ροζ διχτυωτό καλσόν!!! Όχι δεν το φαντάστηκα! Κατά τα άλλα οι γάμοι γίνονται με συνοικέσια (με ανταλλαγή φωτογραφιών) και φυσικά η παρθενία είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Και όταν λεω παρθενία εννοώ και για τους δύο. Α, όλα και όλα να είμαστε δίκαιοι. (Γνώρισα μουσουλμάνο 30άρη ανύπανδρο και περήφανο παρθένο – όχι στο ζώδιο). Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι η προίκα είναι απαραίτητη προϋπόθεση δια τον γάμο, από την πλευρά όμως του γαμπρού!!
Μιλάμε άφησα την τύχη να με προσπεράσει! Τόσοι και τόσοι καταριανοί, έναν με μια πετρελαιοπηγή δε θα τύλιγα? Οι φίλες μου ακόμα με βρίζουν!! Πόνταραν στο πετρέλαιο της χρονιάς οι άθλιες....

Η απορία που έχω ακόμη όμως είναι αν φοράνε κάτι από κάτω από την άσπρη κελεμπία οι άντρες. Ο μόνος τρόπος να ξεχωρίσεις αν είσαι με τη ρόμπα πάντως είναι τα αξεσουάρ. Ακριβό ρολόι, αλυσίδα, δαχτυλίδι και μανικετόκουμπα κάνουν τη διαφορά. Η νέα γενιά προσθέτει και ένα τελευταίας τεχνολογίας κινητό με το hands free μονίμως στη μόστρα. Τα κινητά είναι η τελευταία μόδα. Οι καταριανοί τα αλλάζουν σαν πουκάμισα (συγνώμη κελεμπίες). Ο χρόνος κατοχής του κάθε μοντέλου δεν κρατάει πάνω από 3-4 μήνες. Μετά θα πάρουν το νέο μοντέλο. Για το λόγο αυτό υπάρχει και τεράστια αγορά μεταχειρισμένων κινητών.

Αν πάλι είσαι νέα γυναίκα με ενδιαφέρον για τις τάσεις της μόδας θα διαλέξεις μια μπούρκα με τα κατιτίς της. Όχι τη σκέτη. Να έχει πάνω μια δαντέλα, ένα στρας, μια παγέτα. Δεν κάνω πλάκα! Υπάρχει πλούσια ποικιλία. Τα καταστήματα με τις μπούρκες πάντως είναι σαν κηδεία. Το ωραίο είναι που έχουν και πλαστικές κούκλες ώστε να αναδεικνύεται το ρούχο στη βιτρίνα, να δεις βρε αδερφέ πως πέφτει πάνω στο σώμα. Το μακάβριο της υπόθεσης είναι όμως ότι όλες οι γυναικείες κούκλες είναι αποκεφαλισμένες!