Αγάπα το συνάδελφό σου και τα σχετικά...

Με τους συναδέλφους μου έχουμε σχέση αδελφική. Είμαστε πάντα μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε και η λειτουργία του γραφείου βασίζεται στους βασικούς κανόνες της κοινοκτημοσύνης.

Έτσι λοιπόν,

Οι επισκέψεις στο γραφείο μου αυξάνονται όταν φέρνω μπισκότα, κέικ, κουλουράκια και άλλα συναφή (κατά τα άλλα όλοι κάνουν δίαιτα..... της πάπιας). Αντιθέτως όταν κόβω κανένα φρουτάκι, δεν έχω την ίδια επιτυχία.
Έχω επίσης παρατηρήσει ότι αν αφήσω ανοιχτή συσκευασία πάνω στο γραφείο μου το απόγευμα, το άλλο πρωί θα τη βρω σχεδόν άδεια. Μου αφήνουν όμως και κανένα ψίχουλο, μην είμαι και υπερβολική.

Οι συνάδελφοι της αιθούσης και όχι μόνο αφαιρούν τεχνηέντως άγραφα CD, ψαλίδια, χαρτοκόφτες, μαρκαδόρους, καθαριστικά για το PC, τα οποία και σπανίως μου επιστρέφουν. Μια φορά δε, με ξεγέλασαν και μου «δανείστηκαν» ωραιότατο, ολοκαίνουριο πολυμηχάνημα, το οποίο ακόμα ελπίζω κάποτε να επανακτήσω...

Ποτίζουν τη γλάστρα μου με ζήλο υπερβολικό θα πρέπει να ομολογήσω σε βαθμό κακουργήματος (ξεφορτώνονται εκεί το νερό από τα χρησιμοποιημένα πλαστικά μπουκάλια ώστε να τα πάνε για ανακύκλωση – δραστηριότητα που εγώ οργάνωσα). Με άλλα λόγια έβαλα τα χεράκια μου και έβγαλα τα ματάκια μου.

Και φυσικά η αγάπη που τρέφουμε ο ένας για τον άλλο εκδηλώνεται πολλάκις και σε καθημερινή βάση.

Για παράδειγμα δε χαλάμε χατίρια ο ένας στον άλλο. Υπάρχει συνάδελφος-επίδοξη κομμώτρια της οποίας το ταλέντο θαυμάσαμε στο ταλαιπωρημένο κεφάλι έτερου συναδέλφου σήμερα το πρωί.

Αλλαγές στην εξωτερική εμφάνιση δεν κάνεις αν δεν είσαι έτοιμος για καυστικά σχόλια.

Εδώ και μερικές μέρες αποφάσισα να βάζω φακούς επαφής στο γραφείο για πρώτη φορά. Περιέργως τα σχόλια ήταν κάτι παραπάνω από κολακευτικά.
Σήμερα είπα η κακομοίρα να ξαναφορέσω τα γυαλάκια μου γιατί είχα κουραστεί. Καλοπροαίρετος συνάδελφος μου κάνει παρουσία όλων την εξής ευγενική παρατήρηση.
«Γιατί φόρεσες πάλι τα γυαλιά? Τώρα μοιάζεις σα γραμματέας σε γερμανική τσόντα!!»
Τι απαντάς σε κάτι τέτοιο??? Και κυρίως με τι κουράγιο ξαναφοράς γυαλιά??