ΘΕΛΩ ΦΥΓΩ ΤΩΡΑ

Εδώ στο γραφείο τα έχω παίξει. Μπορεί να φταίει η ζέστη, τα λόγια του παπά… ποιος ξέρει. Εγώ πάντως θέλω να φύγω. Διακοπές. Να πέσω σε μια ξαπλώστρα, δίπλα στο κυματάκι και να μείνω εκεί. Χωρίς τηλέφωνο, χωρίς e-mail και χωρίς ξυπνητήρι. Με ένα φραπέ μέτριο με γάλα σε μεγάλο ποτήρι με πολλά παγάκια.

Ακόμα δεν κάνει οφίσιαλι αίτηση για άδεια. Κακό σημάδι αυτό. Όταν όλοι την αράζουν σα φυσιολογικοί εργαζόμενοι από τις αρχές Ιουνίου, το δικό μας το γραφείο αντιστέκεται σθεναρά! Όταν όλοι σταματούν, εμείς εκεί. Ντούρασελ.

Υποτίθεται ότι θα πάρω αδειούλα δύο βδομαδούλες τον Αύγουστο. Μέχρι τώτες βέβαια ποιος ζει ποιος πεθαίνει???

Ακόμα και αυτό το σουκού που θα την κάνω από την πρωτεύουσα να πάω να δω μια παράσταση χορού η γυναίκα, το σύμπαν συνωμότησε να φύγω με την ψυχή στο στόμα. Ούτε μια μερούλα δεν μπορώ κολλήσω στο σαββατοκύριακο γκαμώτι μου!!!!

Μήπως είμαι γκαντέμω?