Δεν ξέρω αν όλοι οι ιδιοκτήτες Cafe έχουν συσπειρωθεί και συνωμοτήσει εναντίον μου αλλά πώς να εξηγήσω το γεγονός ότι είναι σπάνια η περίπτωση στο τραπεζάκι να υπάρχει κατάλογος. Η "τσαντίλα" μου δεν σχετίζεται τόσο με το φόβο αισχροκέρδειας "δεν ξέρεις πόσο κάνει άρα σου πιάνω τον κώ", όσο με το κόλλημα μου να έχω δυνατότητα επιλογής έστω και αν στο τέλος μπορεί να παραγγείλω έναν απλό καφέ. Βέβαια το να ζητήσεις κατάλογο έχει μάλλον δυσάρεστα αποτελέσματα ειδικά στην περίπτωση που το μαγαζί είναι γεμάτο. Για παράδειγμα:
Σερβιτόρος: (με χαμόγελο) Γεια σας, τι θα πάρετε?
Πελάτης: Γεια σας, μπορώ να έχω έναν κατάλογο?
Σερβιτόρος: (το χαμόγελο παγώνει και ακολουθεί μικρή παύση που συνοδεύεται από βλέμμα του τύπου "ωχ αδερφέ, πάρε κάτι τώρα να τελειώνουμε, μου θες και κατάλογο!") Μμμ ναι.... (και με αργές, νωχελικές κινήσεις εννοείται, φέρνει τον κατάλογο και απομακρύνεται επιδεικτικά, σε ένδειξη διαμαρτυρίας?)
Μόλις έκανες τραγικό λάθος!!! Τώρα για να κάνεις την παραγγελία σου θα περιμένεις..... πολύ όμως.....
Με άλλα λόγια (του σερβιτόρου), δεν ήθελες να παραγγείλεις την πρώτη φορά? Έχασες την ευκαιρία σου κορόιδο!! Περίμενε τώρα τον επόμενο γύρο...
Δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις κάτι, μόνο να το παίξεις από την αρχή χιουμορίστας (αν είσαι τυχερός και έχει χιούμορ και ο σερβιτόρος βέβαια). Ακολουθεί προτεινόμενος διάλογος.
Σερβιτόρος: Τι να σας φέρω?
Πελάτης: Έχετε κατάλογο?
Σερβιτόρος: Βεβαίως.
Πελάτης: Έναν κατάλογο τότε!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment